ΜΕΡΟΣ 3

Πλησίασε στα παιχνίδια της κι έβγαλε ένα μεγάλο καλάθι που είχε. Άδειασε από μέσα όλες τις κούκλες.

-Έλα μπες, του έκανε νόημα. Θα στριμωχτείς λίγο αλλά θα χωρέσεις. Θα πω στη μαμά μου ότι πάω για πικ νικ στο πάρκο. Παίζω συχνά αυτό το παιχνίδι.

-Είσαι σίγουρη πως θα πιάσει;

-Μα ναι σου λέω.

Μην έχοντας άλλη λύση στο μυαλό του ο Ρούμπεν ακολούθησε τις οδηγίες και στριμώχτηκε στο καλάθι όσο η Ελένη ετοιμαζόταν στο μπάνιο.
Η Ελένη έκανε να σηκώσει το καλάθι, μα ήταν βαρύ και το ακούμπησε αμέσως κάτω. Ο νάνος από μέσα τραντάχτηκε. Η Ελένη πήρε βαθιά ανάσα και ξαναπροσπάθησε. Πάλι τα ίδια.

-Τι γίνεται; ψιθύρισε ο Ρούμπεν από το καλάθι.

-Είσαι λιγάκι βαρύς. Κάτσε, θα το σύρω μέχρι την πόρτα.

Έσκυψε και έσπρωξε το καλάθι μέχρι την πόρτα του δωματίου, άνοιξε την πόρτα και το έσυρε έξω. Συνέχισε να σπρώχνει ώσπου έφτασε στη σκάλα. Ε, τώρα πια έπρεπε να το σηκώσει για να κατέβουν τα σκαλοπάτια. Μάζεψε ψηλά τα μαλλιά της, σήκωσε τα μανίκια, πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε ψηλά το καλάθι. Με το που έκανε όμως να κατέβει....τσααακ.. σπάει το χερούλι και το καλάθι βρέθηκε να κατρακυλάει στις σκάλες...μπαμ..μπουμ...τσακ..νταπ..ντουπ... Μέσα ο Ρούμπεν γυρνούσε και κοπανιόταν σα να βρίσκεται σε πλυντήριο, την ώρα που πλένει ρούχα... μπροστά το καλάθι και πίσω η Ελένη. Στο τελευταίο σκαλί έκανε ένα ..πλααφ και ο Ρούμπεν πετάχτηκε έξω από το χιλιοσπασμένο καλάθι. Δίπλα του έτρεξε η Ελένη να δει αν είναι καλά. 

-Είσαι εντάξει;

Ο Ρούμπεν κατακόκκινος και γεμάτος μελανιές δεν είχε κουράγιο να μιλήσει, παρά μόνο κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Έπειτα η Ελένη τον βοήθησε να σηκωθεί. 

Ήταν βέβαιο πως σε λίγα δευτερόλεπτα θα ερχόταν και η μαμά να δει από που ακούστηκε αυτός ο θόρυβος...μα δεν έγινε έτσι. Αντί να βγει τρέχοντας από την κουζίνα, η μαμά μπήκε ήρεμη από την πόρτα του κήπου κρατώντας ένα μεγάλο τάπερ στα χέρια. Η Ελένη κρυφοκοίταξε. Για καλή τους τύχη η μαμά δεν είχε ακούσει τίποτε γιατί ήταν έξω στην αυλή. Ο Ρούμπεν σηκώθηκε ζαλισμένος.

Η Ελένη έκανε νόημα στο Ρούμπεν να κρυφτεί πίσω από τη σκάλα. Έπειτα πήρε στα χέρια της το σπασμένο καλάθι και μπήκε στην κουζίνα.

-Έλα να δεις! Η κυρία Ριρή με φώναξε να μου δώσει αυτό το γλυκό. Θέλει να μας γλυκάνει για τις ζημιές που μας κάνει η Μελένια...,είπε η μαμά της Ελένης που είχε ήδη ανοίξει το τάπερ και δοκίμαζε.., Μμμ....φρεσκότατη πουτίγκα...έλα να φας λίγο.

 Έσκυψε προς το μέρος της Ελένης και είδε το καλάθι.

-Τι έγινε; Πώς χάλασε;

-Να, ήθελα να πάω για πικ νικ αλλά έβαλα πολλά παιχνίδια, βάρυνε και στις σκάλες μου έπεσε. Όμως μην ανησυχείς τα μάζεψα όλα τα παιχνίδια αλλά τώρα πως θα πάω στο πάρκο που με περιμένουν οι φίλες μου; Μήπως να μου έδινες το μεγάλο καλάθι από την αποθήκη; Θα το προσέχω πολύ.

Η μαμά στην αρχή αρνήθηκε αλλά μετά από πολλά παρακάλια δέχτηκε και πήγε να φέρει το καλάθι. 

Αυτή ήταν η ευκαιρία τους. Ο Ρούμπεν ακόμη ζαλισμένος βγήκε από την κρυψώνα και κουτσαίνοντας λιγάκι από το δεξί πόδι πλησίασε την εξώπορτα όπως του είχε υποδείξει η φίλη του. Η Ελένη τότε φώναξε στη μαμά της, για να την ακούσει μέσα στην αποθήκη, "τελικά δε θέλω καλάθι, θα παίξω με τη μπάλα, τα λέμε το μεσημέρι", κι έτρεξε να βγει από το σπίτι με το Ρούμπεν.

Έκλεισαν την πόρτα πίσω τους και έτρεξαν γρήγορα στο μικρό δασάκι πίσω από το σπίτι για να μην τους δει κανείς.

Τα είχαν καταφέρει, είχαν βγει από το σπίτι χωρίς να τους πάρει χαμπάρι κανείς. Είχαν ξεπεράσει τα εμπόδια ή μήπως τώρα ξεκινούσε η πραγματική περιπέτεια τους;

Τι λέτε να κλείσουμε εδώ το κεφάλαιο αυτό; Τι τίτλο θα μπορούσαμε να του βάλουμε; Ονομάστε το κεφαλαίο. Στείλτε μου τις ιδέες σας.

Ακόμη μπορείτε να μου στείλετε και ζωγραφιές για την ιστορία μας. Φανταστείτε πως μοιάζουν οι χαρακτήρες μας, η Ελένη, ο Ρούμπεν, κλπ. Πώς είναι το δωμάτιο και το σπίτι της Ελένης;

Μέχρι που φτάνει η φαντασία σας;